W pierwszej fazie odzysku baterie są segregowane, m.in. pod względem zawartych w nich substancji. Potem trafiają do specjalistycznych instalacji, gdzie są kruszone i mielone, a następnie dzielone na trzy frakcje. Sekcję lekką stanowią papier, smoła czy krzemionka, wykorzystywane później jako paliwo alternatywne dla cementowni i elektrociepłowni. Sekcja niebezpieczna jest unieszkodliwiana i magazynowana. Na sekcję ciężką składają się z kolei m.in. żelazo, dwutlenek manganu, cynk i miedź, nazywane „czarną masą”. Ta trafia do hut, gdzie jest przetapiana do ponownego użycia. To oznacza, że właściwa zbiórka baterii i akumulatorów pozwala nie tylko unieszkodliwić substancje toksyczne, ale też zapobiega nadmiernej eksploatacji surowców naturalnych.